کشتار صبرا و شتیلا در سال ۱۹۸۲ و در بستر جنگ داخلی لبنان، یکی از فاجعه‌بارترین نمونه‌های خشونت سازمان‌یافته علیه غیرنظامیان به‌شمار می‌آید که طی آن، آوارگان فلسطینی و شماری از شیعیان لبنانی در اردوگاه‌های صبرا و شتیلا در بیروت هدف قتل‌عام گسترده قرار گرفتند. پس از ترور بشیر جمیل، نیروهای اسرائیلی با محاصره اردوگاه‌ها و فراهم‌کردن امکان ورود شبه‌نظامیان فالانژیست، عملاً زمینه ارتکاب جنایتی چندروزه را فراهم کردند که بنا بر برآوردها، بین ۸۰۰ تا ۳۵۰۰ قربانی برجای گذاشت. این رویداد موجی از محکومیت‌های جهانی، صدور چندین قطعنامه شورای امنیت و تشکیل کمیسیون‌های تحقیق متعدد را در پی داشت، اما با وجود اثبات مسئولیت سیاسی و غیرمستقیم مقامات اسرائیلی، هیچ پیگرد قضایی مؤثری صورت نگرفت. کشتار صبرا و شتیلا نقض آشکار حق حیات، امنیت، پناهندگی و حقوق زنان و کودکان بود و آثار روانی، اجتماعی و انسانی عمیقی بر بازماندگان و جامعه فلسطینی بر جای گذاشت؛ رویدادی که همچنان به‌عنوان نماد بی‌کیفرمانی و رنج تاریخی فلسطینیان در ادبیات حقوق بشر و مطالعات انتقادی منطقه‌ای مطرح است.

 

برای مطالعه متن کامل این یادداشت، به اینجا مراجعه کنید...